وقتی توی خیابان راه می روم .

                          احساس هم وطنی را کمتر از قبل درک می کنم .

                  یادم می آید که شهیدان رفته اند و امروز در پیشانی قرن ۲۱ام .

                          ایرانی به تمام باورهای آنها پشت کرده است ...

                          دنیا معلوم نیست با این شتاب به کجا می رود ...

                                 نگاهی به لباس های مردم باید انداخت .

                                          زن و مرد هم ندارد .

                                     باورها را باید واکسینه کرد ...

                                          کجاست این واکسن ؟

                                           واکسن یا شوک ؟

                         شوکی که یاد آوری کند شهدا برای چه رفته اند !!

      اگر دستبند تجمل نمی بست دست کمانگیر ما را 

کسی تا قیامت نمی کرد پیدا از آن گوشه کهکشان تیر ما را 
ولی خسته بودیم و یاران همدل به نانی گرفتند شمشیر ما را
ولی خسته بودیم و می برد طوفان تمام شکوه اساطیر ما را
طلا را که مس کرد دیگر ندانم چه خاصیتی بود اکسیر ما را